Aslında bilmiyorum bu aralar ne yaptığımı.
Yazıyorum, okuyorum, çay içiyorum…
Sonra bir bakıyorum gece olmuş,
Yatıyorum…
Uyku tutmayan gözlerle hayallere dalıyorum.
Sonra bu hayalleri yazıyorum,
Ve görüyorum ki;
İnsanlar yazdıklarımda çaresizliklerine çareler arıyorlar,
Oysa ben çaresizliğimi yazıyorum,
İnsanlar yazdıklarımı çare sanıyorlar…
Sen sıcacık yatağında uyurken, ben gece 2-4 nöbeti tutuyorum.
Soğuktan titriyor ellerim, yorgunluktan şişti ayaklarım, ağırlıktan büküldü belim…
Sen huzurla uyu diye, ben nöbet tutuyorum.
Bu vatanı, bu bayrağı koruyorum.
Uyumak lazım burada…
Sırf şafak atsın diye, yeni bir gün doğsun diye…
Uyumak lazım kardeşim…
Yeni bir umudun olsun diye.
Güneş doğsun, batsın ama seni yakmasın diye…
Uyumak istersin be dostum…
Sırf bir gün daha yaşlanim diye.
Eğer bir insan yaşlanmayı istiyorsa ya askerdir ya mahkum…
Ve biliyorum ki bir gün şafak bu asker için doğacak…
Şiir Sokakta 