Hep peşinden,
İz sürdük yol bilmeden,
Bir armaya,
Canlar verdik yolunda.
Adın başlatır bir isyanı,
Nuh görmedi böyle tufanı,
Bir çocuğun gözü yaşlı,
Sen olmayınca Kanarya…
Karanlık aydınlık olur mu?
Sevdana zincir vurulur mu?
Uğruna ölmek hiç sorun mu?
Ah bir anlasan Kanarya…
Ben bu aşka sabrımı dökmüşüm.
Yüreğimi yakmışım sevdaların uğruna,
Gözyaşımı esirgememişim gecenin koynunda.
Yıkılmışım duvar diplerine,
İnleyişlerim hayat sofrasında kan çorbası.
Zaman aşan kelimelerim kör yüreklere bir sancıdır.
Evet, artık herkes sussun.
Sus ey gece!
Mehtap sende sus.
Deniz, çöl, yıldız ne varsa sussun.
Söz sırası bende artık…
Kabullenmek vazgeçmenin yarısıdır çocuk…
Kabullen artık bu yolun geri dönüşü yok.
En güzel sevdalar veda konuşması olmadan bitenlerdir çocuk.
Ne birbirinize bağırırsınız ne de son kez de olsa kalp kırarsınız.
Sönmeye bırakılmış kor gibi,
Öylece kendi kendine yanar ve biter çocuk…
Şiir Sokakta 