Eğitim Mi Cibiliyet Mi

Padişah vezire sormuş:

Vezir;

-Eğitim mi önemli cibiliyet (soy-sop-mezhep) mi?

Vezir düşünmeden cevap vermiş:

-Cibiliyet padişahım.

Padişah memleketin her yerine tellallar çağırtmış.

-Duyduk duymadık demeyin, en iyi hayvan eğiticisine yüz kese altın.

En iyi hayvan eğiticisi padişahın huzuruna çıkarılmış.

Padişah hayvan eğiticisine sormuş:

-Bir kediye tepsiyle servis yapmayı ne kadar zamanda öğretebilirsin?

-Altı ayda öğretirim padişahım.

Altı ay dolmuş, huzura alınmış.

Padişah:

-Öğrettin mi?

-Öğrettim padişahım.

Saray erkanı toplanmış, kedi elinde tepsi servis yapmaya başlamış, tam vezirin önüne gelmiş; padişah yine vezire sormuş:

Vezir demiş.

-Eğitim mi önemlidir cibiliyet mi?

Vezir padişahın sorusuna cevap vermeden önce cebinde hazır tuttuğu fareyi yere bırakmış. Kedi tepsiyi attığı gibi farenin peşinde koşmaya başlamış. Tabi altı aylık eğitimde boşa gitmiş.

Vezir cevap vermiş.

-Cibiliyet padişahım.

Önüne bir fare düştüğünde, eline bir fırsat geçtiğinde, çıkarı için vatanını satmaktan, halkını harcamaktan tereddüt etmeyecek yüksek eğitimli kedilerden, Rabbimiz bu memleketi, bu milleti muhafaza kılsın…

Aşk Yasaklandı

Sefil bir nazara geldim nargile içinde duman,
Baharsız sevişme edasındayım kimsesiz,
İzah edemiyor durumumu hiçbir argüman.
Ya bitir bu gelişmeyi kökünden,
Ya da kısa dalga bir şeyler çalınsın,
Yine eskisi gibi radyolarda.
Hani megahertz filan bazı sırlar veriyordu,
Metalik sesleri ve bordroları olan saygın adamlar.

Aşk yasaklandı artık halka açık yerlerde,
El tutmak yol açıyor diye hesapsız susmalara, kaldırdık tüm tutuşmaları.
Yasak kelime oyunu yapmak.
Yalan söylemek mecburi ve serbest ayyuka çıkmak.
Artık yağmur sonraları toprak kokmak yasak,
Tomurcuklanmak günah,
Ve bir insan gözü yüzünden 100 gün art arda uyumamak.
Kimse ölmesin diye kimsenin aklında, her sevdalı verdiği sözü geri alacak.
Güneşi ayı ve hatta hiç bir tabiat olayı,
Şahit gösterilmeyecek hiç bir sevdaya.
Ne deniyorsa onu atacak kalp.
Ve süresi 24 saate çıkarılacak, meskun mahallerde ağlamanın…

“Ne verdin de ne istiyorsun” yazacak ilkokul fişlerinde,
Ve her gün,
Her sevişmede,
Veresiye değil,
Peşin satan kazanacak…

Bakire

Karadenizde bir adet vardır. Düğün zamanı damat gerdeğe girince tüm köy halkı evin önünde sessizce bekler eğer damat gelin bakire çıkarsa havaya bir el ateş edermiş. Ateşten sonra halk başlarmış horon tepmeye.

Temel evleniyormuş. Girmiş gerdek odasına. Tabi bütün köy halkı dışarıda sessizce beklemeye başlamış. Aradan 5 dakika geçmiş ve bir el silah sesi duyulmuş. Demek ki kız bakire diye tüm köy halkı başlamış horon tepmeye. Aradan bir 5 dakika daha geçmiş ve bir silah sesi daha yükselmiş gerdek odasından. Hemen gerdek odasına koşmuş köy halkı. Çalmışlar kapıyı, açmış Temel. Temel’e sormuşlar:

-İkinci silah sesi neden geldi?

Temel cevaplamış:

-İlkinde bakireydi, ikincisinde bakire çıkmadı ben de vurdum oni…