Bir insan tanıdım ben, saçları sarı teni buğday…
Güçlü, tutumu koparır cinsten. Neşesi her daim yerinde. Gülüşleri gülüşünüze sebep olur. Gamzeleri çıkar, çukurunda ölmek isteyeceğiniz türden. Utanır, utandı mı al al olur yanakları. Bazen de kızar. Kızdı mı korkarım. Neden korkarım nesinden korkarım bilmem ama korkarım. Üzgün görmeye tahammül edemem. Göz yaşına dünyayı yakarım. Canımı istesin 2. kere düşünmem.
Ama hayalleri var onun, uzak diyarlarda bahçesine nane ekmek gibi, yalnız kalmak gibi… Acaba beni de yanına al desem alır mı? O bahçeye birlikte ekelim naneyi desem? Ömrümüzün sonunu beraber bekleyelim desem?
Sanırım bu da benim hayalim olur. Hiç gerçekleşmeyecek bir hayal…
Olsun be hayali bile güzel…
Şiir Sokakta 