Bu acı hiç geçmiyor,
İçimde hayallerim ölüyor,
Sensizlik çok zor,
Kabullenmek imkansız,
Gündüz güneşiz, gece ay’sızım…
Gecenin karanlığında çalan,
Kıyamet koptu o an,
Gök ağladı haline,
Sen gidiyorsun diye,
Hayatım oldu yalan dolan…
Hayallerim soldu o an…
Adın Elif olacaktı,
Gözlerime bakacaktı,
Bu dünyadaki cennetimiz,
Senin kokun olacaktı,
Ellerime alacaktım,
Sarıp öpüp doyacaktım,
İlk adımını birlikte,
Beraber atacaktık…
Hala anlamıyorsun demi?
Ben seni mutsuz edecek bir şey yapmak istemedim, istememde.
Zihnin çok kalabalıktı.
Yanımdayken hissedebiliyordum bunu.
Beş dakika içerisinde kırk farklı düşünce üretebiliyordun.
Benden hem arkadaşın, hem de sevgilin olmamı bekliyordun.
Eğer ben o zaman bir adım atmış olsaydım şuan ikimizde her güne pişmanlıkla uyanabiliyor olabilirdik.
Ben senin pişmanlığın olmak istemiyorum.
Ve şunu öğren artık;
Aşkın olduğu yerde er ya da geç ayrılık vardır…
Herkesin kurduğu kimi küçük kimi büyük hayaller vardır. Bu hayaller bazen gerçekleşir, bazen de gerçekleşmez. Ama önünde sonunda insan mutlaka hayal kırıklığına uğrar. Uğraması da gerekir, çünkü bu onu hakikate bir adım daha yaklaştırır. İnsan olduğunun farkına varmasını sağlar ve yeni hayaller kurmayı öğrenir.
İnsanoğlu tüm hayallerinin gerçek olmasını ister. Ama bu mümkün değildir. Çünkü insanın hayalleri gerçekleştikçe hep daha fazlasını ister. Hep daha büyük hayaller kurmaya, hiçbir şey yetmemeye başlar. Hayaller git gide büyür, büyür, büyür ve günün birinde mutlaka hayal kırıklığına uğrar…
Unutma; hayallerin ne kadar büyük olursa, hayal kırıklığı da o kadar gürültülü olur…
Şiir Sokakta 