TUJİGG

İşe yarar biri değilimdir, işe yaradığım konuların da hoşuna gideceğini düşünmüyorum. Misal, yalanı sevmem ama çok güzel yalan söylerim. Söylediğim yalanlara en çok ben inandığımdan da en çok kendimi kandırırım. Traji komik bir haldeyim ama zaten bu bir durum komedisi…

Genel olarak yavaş yaşıyorum. Bazen herkesin mutlu olmak için bir nedeni varken benim hiç bir nedenim yokmuş gibime geliyor. Eğlenmek istemiyorum. İçime kapanmak istiyorum. Hızlı yaşamamı gerektiren bir amacım yokmuş gibi…

Çoğu zaman kimseyle konuşmak istemiyorum. İnsanlara çok küçümseyici bakıyorum. Ve onların beni mutlu edemeyeceğini hissediyorum. Herkesin olumsuz yönleri benim gözümde büyüyor. Ve affedilmeyecek bir hal alıyor. Bazen her şeyi mahvetmek için elimden ne geliyorsa ardıma koymak istemiyorum. Böyle içimde çok büyük bir küfür var sanki bir an herkese sövüp saymak istiyorum. Ve en önemlisi insanların mutlu olması beni deli ediyor. Çünkü onların mutlulukları bana aptalca geliyor…