Çok önceleri doktorlar cephede yaralanan askerleri tedavi etmek için ellerinden gelen her şeyi yaparlarmış.
Bazı durumlarda ise fazla bir seçenekleri kalmazmış.
Savaşlarda yaralanan ancak yarası ağır ve kurtarılma imkânı olmayan askerlere, hekim, yanında taşıdığı ve “Hekim Matarası” denilen mataradan son anlarında ağzı tatlansın diye şerbet verirmiş.
Şehadet şerbeti içirilen yaralı askerler öleceklerini anlayıp Şehadet getirirmiş.
Bu sebepten, şerbetin adına, “Şehâdet şerbeti” denilmiş.
Şehadet şerbeti sıradan şerbetlerden ayıran ve özel kılan iki şeyden birincisi;
Şehadet şerbetinin Zemzem suyu ile hazırlanmasıymış.
İkincisi ise sadece son nefesten önce ağır yaralanmış askerlere içirilmesiymiş.
Doktorlar Şehadet şerbetini özel yapılmış küçük fıçılar içerisinde yanlarında taşırlarmış.
İşte o günden beri şehit olduğunu duyduğumuz veya şehadete yürüyen birini anlattığımız sırada “Şehadet şerbetini ” içti deyimini kullanıyoruz…
Şiir Sokakta 