Tuzu Verir Misin

K:- Tuzu verir misin?

E: Önünde ya!

K:- Hafta sonu alışverişe çıkmamız lazım.

E:- Sen çık benim ne işim var?

K:- Evin ihtiyaçları var ama…

E: – Ya ne zaman eve diye çıksak , alakasız şeylere para harcıyoruz, sen git.

K:- Alakasız dediğin şeyler ne acaba?

E:- Şimdi tek tek nasıl sayayım?

K:- Ben ne gerekiyorsa onu alıyorum.

E:- Valla bu evdeki eşyaların yarısı gereksiz ve kullanılmıyor.

K:-O eşyalardan biri de sensin, farkında mısın bilmem.

E:- Ne demek istiyorsun sen?

K: Ben lafı bir kere söylerim.

E:- Bak buna inanmam işte, en az 10 posta geçiyorsun her şeyi.

K: Yazıklar olsun. Demek çok konuşuyorum ben öyle mi?

E: Öyle bir şey demedim ben.

K:- Dökül bakalım, başka neler var içinde?

E: Ne olacak içimde, bir şey yok.

K:- Biliyordum zaten içinde bana karşı bir şeyler olmadığını. Neden devam ediyor bu evlilik o zaman?

E: Ya bu yaştan sonra konuşulacak şey mi bu?

K: Öyle mi, demek biraz yaşın genç olsa boşayacaksın beni.

E:- Hayır ya ne boşanması, mutluyum ben.

K:- Zaten sorun burada. Sen sadece kendi mutluluğunu düşünüyorsun, benim mutluluğumun ne önemi var ki?

E:- Ne yani mutsuz musun?

K:- Bunu şimdi mi anladın?

E:- Neden söylemiyorsun o zaman?

K:- Kadınlar anlaşılmak ister. Bana bir kerecik olsun adam gibi baksan anlayacaksın mutsuzluğumu.

E: Neden mutsuzsun?

K: Senin ilgisizliğin yüzünden, neden olacak ?

E: Daha ne yapayım be sana, sen mutlu olmayı bilmiyorsun.

K: Tabi suç bende dimi, her şey benim yüzümden.

E:- Yok öyle demedim.

K:- Sus tamam anladım ben her şeyi, sen benden sıkılmışsın.

E: – Sıkılmadım ama valla yoruldum.

K:- Tamam ben gidiyorum, artık bu evde işim yok.

E:- Nereye?

K: – Sana ne? İstediğim yere giderim, senin olmadığın bir yere.

E:- Ya sen bensiz ne yapabilirsin?

K: – Ben acizim, işe yaramam dimi? Sen olmadan yaşayamam dimi?

E: – Ya lütfen keselim artık, sinirlenmeye başlıyorum.

K: – Farkında mısın? Tartışamıyoruz bile.

E: Ben tartışmak istemiyorum..

K:- Ne istiyorsun sen bir söyler misin?

E: Sen kendin git alışverişe, ben gelmeyeyim yeter.

K: Ya evin ihtiyaçları diyorum anlamıyor musun?

E: Çok mu ağır, neden ben geliyorum?

K: Hayır, belki kredi kartı gerekir. Seninkiyle alırız.

E: Tamam al o kartı sen git olur mu?

K:- Nasıl yani kartı bana mı vereceksin. Hem de sen olmadan harcamam için.

E: Evet.

K: Güveniyorsun bana yani.

E: Hayatım neden güven meyeyim?

K: Tamam o zaman ben giderim.

E: Tuzu verir misin?

K: Al canım.