Kusurlarımı seviyorum.
Darılınca surat asmayı,
Canım sıkıldığında sebepsizce bağırmayı,
Olur olmaz yerde kahkaha atmayı,
Normal olmamayı seviyorum…
Sadece canımın istediği şeyleri yapmayı,
Bazen düşünmediklerimi birden söylemeyi,
Bazen herşeyi yüzüme gözüme bulaştırmayı,
Öfkelerimi…
Kızınca küsmeyi,
Heyecanlarımı,
Bazıları hak etmediği halde, sevmeyi.
İçimdeki çocuğu,
Beni seviyorum.
İyi ki varım.
İyi ki benim.
Ne mutlu!
Çok mükemmel değilim.
Ama benden bir tane daha yok!
Beni seven böyle sevsin!
Sevmeyene de zaten yol verdim,
Gitsin…
Geri bildirim: Normal Olmamayı — Günel Fərhadqızı Emin (Antimental)