Bazı defterleri kapattım çoktan, bazı vagonlara el salladım. Yolları unuttum, kaldırım taşlarını, içimi titreten sokakları, bir pencerenin gecenin hangi vakti karardığını…
Unuttum…
Kokunu getirmeyen rüzgarları esmiyor saydım. Bazı anıların dibini sıyırıp çöpe attım. Kalmadı. Kalmadın…
Özledim, yutkundum.
Garipsedim, yutkundum.
Garip gibi bir başıma kaldım, yutkundum.
Susamadım.
Kimseye değil kendime anlattım.
Seni unuttum, kendimle tanıştım…