Neden inanmıyorsun bana anlamıyorum?
Sen neredeysen orada olmaya çalışıyorum.
Hep yanında olmaya çalışıyorum.
Ayrıca sana neden yalan söyleyeyim?
Her yaptığım şeyden sonra neden seni inandırmaya çalışıyorum.
Ne yapayım? Yanımda şahitlerle mi dolaşayım?
Bu tarz davranışların aşırı kırıcı olmaya başladı.
Zaten sen bana inanmadıktan sonra daha ne kadar kırılabilirim ki?
Yeter artık, kırma beni!!!
Çay deyip geçmeyin arkadaş, çay hayatın gerçeğidir.
Çayın alt demliği kaynanadır. Sürekli kaynar durur, dikkat edilmezse taşabilir.
Üst demlik gelindir. Alt demlik kaynadıkça onunda harareti artar ama zamanla olgunlaşır ve demlenir.
Koca tabi ki bardaktır. Her iki demlikten de nasibini alır. Biraz gelin doldurur, biraz kaynana. O yüzden denge unsurudur. Zaten açık ya da demli çayın hoşa gitmemesinin sebebi budur.
Çocuklar çayın şekeridir. Tat verir ama çok şeker çayın lezzetini bozar. Şekersiz çaya alışanlar içinse bir tanesi bile fazla gelir.
Görümce ise çay kaşığıdır. Arada bir gelip karıştırıp gider.
Kayınpedere gelince o da çay tabağıdır. Çayın demine suyuna karışmaz. Bir kenarda oturur, sadece döküleni toplar ve çevreye zarar vermesini engeller. Ancak ara sıra boşaltmak gerekir. Yoksa taşıp her şeyi berbat edebilir.
Çay süzgeci ailenin sahip olduğu değerlerdir. Aileyi dış müdahalelerden korur. Delikleri büyük olursa çayın tadı kaçar.
Suyu ısıtan ateş ise hoşgörüdür. O olmadan çay da olmaz.
Yani kısacası bir bardak çay ailedir ve ağız tadı ile içilen bir bardak çayın üstüne yoktur.
Şiir Sokakta 