Çok zor…
Nasıl anlatacağım hiç bilmiyorum. Ama başka bir yolu yok bunun. İnsanın söylemek isteyipte hangi söyleyemediği sözler vardır ya, ne bilim. Böyle bir kanser gibi hani, büyüdükçe büyüyor, büyüdükçe büyüyor. Anladın mı? Büyüdükçe büyüyor işte. Seni gördükten sonra öyle bir büyüdün ki içimde, her yanım sen oldun. Anlıyor musun?
Sonra ben sensiz olamadığımı anladım. Yalanlar söyledim sana, bir sürü yalan söyledim sana. Evet o yalanlar öyle büyüdü ki kaçıp gideceğinden korktum. Hep böyle bir korku vardı içimde. İşte sen o içimdeki korkuydun. Senin yanında mutsuz olmaya bile hazırdım ben. Hani dünyaları verseler..Anladın mı? Dünyaları verseler vazgeçmem derler ya. Öyle olmuyormuş işte, o kadar basit değilmiş. Birinin çıkıp başkalarını düşünmesi gerekebiliyormuş. Onların mutluluğunu, sevgilerini, acılarını ne bilim…
Bazen sevmek fedakarlık yapmayı gerektirebiliyormuş. Anlıyor musun? Ben seni hep beklerim. Bir saatte beklerim, bir ömür boyu da beklerim…
Şiir Sokakta 