Az önce verdim Elif’imi toprağa…
Oluşmamış bedeninde duramayan ruhuna az önce elveda dedim. Yağmur yağdı üzerime. Biraz rahatlatmak için yağdı belkide. Parçaladım üzerimi, tenimde hissedebileyim diye…
Birde yağmurdan kaçıp evlerine saklanan insanlar var. Halbuki yağmur darılmaz kimseye; ne üstüne basana, ne şemsiye açana. Herkese eşit yağar. Sahi bu kadar insan kaçarken yağmurdan, neden yağar ki?
Yerde olup bitene mi ağlıyor yoksa? Veya sevmeyi bilen üç beş adamın hatırına mı? Belki de bu sefer kendi sevdiğinedir yağışları.
Sahiden yağmurun da bir sevdiği var mıdır?
Şiir Sokakta 